Gisteren (dinsdag) zijn we met Meike naar het ziekenhuis gegaan. Gelukkig allemaal geplande afspraken, dus niks acuut. We hadden afspraken met de logopedist/pedagogisch wetenschapper, het zwembad, de diëtiste en met de PEG-verpleegkundige. Al met al een druk programma.
's Maandags is Meike aan het einde van de middag mee naar huis gegaan. Lekker spaghettini gegeten, met hele stukjes komkommer en mango toe. Lekker!
Hierna nog lekker gespeeld, gezeten, geknuffeld met mama en daarna naar bed. Heel goed geslapen... Tot half vier. Meike was even wakker en wilde een schone luier. Daarna wilde Meike natuurlijk ook nog even aandacht en knuffels van papa. Uiteindelijk een beetje streng toegesproken: "Nu moet je toch echt nog even slapen hoor, kwart voor vier is veeeeeeels te vroeg om op te staan. Papa is nog moe, kijk maar: "Gaaaaaaaap"." Gevolgd door een flinke schaterlach van Meike; die is dol op gapende papa's en mama's. Vervolgens ging Meike toch nog maar slapen. 's Morgens moesten we haar zelfs wakker maken om op tijd naar het ziekenhuis te vertrekken. We vonden Meike slapend zoals ze altijd graag deed. Op haar buikje, zo lief.
Na het ontbijt (Meike had er niet veel zin in, na een klein stukje kaas vond Kabouter Kaas het welletjes) zijn we in de auto gestapt en naar het ziekenhuis gereden.
Als eerste hadden we een afspraak met de logopediste. Zij ontving Meike heel vriendelijk, en uit Meike's glimlach konden we al zien dat ze na één keer al een goede band hebben. Deze mevrouw begrijpt Meike! De logopediste heeft Meike een computertest afgenomen, waarbij Meike steeds uit twee plaatjes de gevraagde figuur moest aanwijzen (auto of pop etc). Het was de bedoeling dat Meike op het touchscreen het gevraagde plaatje zou aanraken. Dat laatste is voor Meike erg lastig, haar motorische beperking laat haar dan danig in de steek, maar de specialist merkte al snel dat Meike wel steeds op het juiste plaatje fixeerde. Eerst even beide plaatjes goed bekijken, en dan de juiste kiezen met je ogen. Daarna probeert ze dan met haar handjes het juiste plaatje aan te raken. Dat lukt soms, maar even vaak gaat dat ook mis en raakt ze de verkeerde. Gelukkig had de logopedist dat wel door. Zij concludeerde na afloop dat Meike nauwelijks slechter scoorde dan haar leeftijdsgenootjes van bijvoorbeeld een "normaal" kinderdagverblijf waar ze de test ook hebben uitgevoerd ter validatie. Een enorme opsteker voor ons en Meike, in haar hoofd zit het qua denkwerk best wel snor...
Na de logopedist zouden we gaan zwemmen, helaas is die afspraak komen te vervallen. Het zwembad was nog niet gereed, de bijbehorende fysiotherapeut was met vakantie en het secretariaat vond het kennelijk niet nodig om dat vooraf aan ons te vertellen. (Wij waren er toch al, alsof wij geen agenda hebben...)
Omdat de PEG-afspraak om 14:00 uur was, en we om 12:00 uur bij de diëtiste zouden zijn hebben we geprobeerd de PEG-afspraak naar voren te halen, dat kon helaas niet. Er zat dus niets anders op om de tijd te doden met een andere activiteit. We besloten naar Kinderstad te gaan. Daar konden we lekker rustig met Meike zitten, hangen en liggen. Hier heeft Meike nog wat gedronken en hebben we een boekje gelezen. VUmc Kinderstad ligt op de 9de verdieping van het ziekenhuis, je hebt er een mooi uitzicht over de Zuidas van Amsterdam.
Om 12:00 uur konden we terecht bij de diëtiste. Alweer een heel aardige specialist, die natuurlijk het verhaal van Meike kende. Daarom was ze ook zo enthousiast over hoe Meike er uit ziet en hoe ze doet. We hebben haar dagelijkse menu doorgesproken, en Meike is gewogen en opgemeten. Meike weegt nu 11,3 kg en is 88 cm lang. Ze is dus gegroeid de afgelopen maanden. De diëtiste was in ieder geval tevreden en er hoefde niets aan het menu te worden aangepast.
Na dit bezoekje hebben we lekker een stukje met Meike buiten gewandeld, in de hoop dat ze wat zou slapen. Helaas is het uitzicht in Amsterdam Buitenveldert voor Meike zo bijzonder (?) dat het daar niet van kwam. We kwamen dus bij de PEG afdeling aan en Meike begon toch wel wat moe te worden. De PEG-verpleegkundige heeft Meike's PEG-gaatje bestudeerd. Er zit wat wild vlees, wat een beetje gevoelig kan zijn, maar verder ziet het er goed uit. We hebben een receptje gekregen voor hormoonzalf, wat het wild vlees moet doen verdwijnen. Het is niet goed voor je huid, dus bij het aanbrengen moet je handschoenen aandoen. Hoe kan het dan wel goed voor Meike's huidje zijn...? Nou ja, de specialisten zullen het wel weten.
We hebben het ook nog even gehad over het plaatsen van een ander soort sonde, namelijk een Mic Key Button. Hier zie je er een:
Hiermee is Meike verlost van het slangetje aan haar buikje, wat soms toch wel wat in de weg zit. Een Mic Key button moet worden aangemeten, dus moet er later nog een afspraak voor gemaakt worden.
Toen we van de PEG-verplpeegkundige (een aardige vrouw hoor) waren verlost, moesten we nog even langs de apotheek. Het is er altijd druk, dus pas een half uur later konden we met het tubetje zalf weer terug naar het Lindenhofje rijden. Onderweg viel Meike, moe van alle indrukken, in een diepe slaap. Zo diep dat ik haar vanuit de auto al slapend in haar wagentje kon leggen en haar kamertje in kon rijden. Zo heeft ze nog ruim een uur geslapen. Om vijf uur werd ze weer wakker, net op tijd om Martine (vrijwilligster bij het Lindenhofje) te helpen met de laatste beetjes van het koken. Meike heeft gesmuld van de maaltijd, zoals we van haar gewend zijn.
