Gespreksdag

We hebben er een halve dag praten op zitten: de gespreksochtend bij het revalidatiecentrum waar Meike naar de therapeutische peutergroep gaat. We kregen van al Meike's behandelaars te horen hoe zij vinden dat het met Meike gaat, waar ze mee werken en waar wij graag willen dat ze aan gaan werken met Meike.
Een compilatie van wat we hebben gehoord en waar we aan gaan werken:
Meike is erg onderzoekend, maar wordt daarbij tegengewerkt door haar motoriek. Ze neemt nog niet heel veel initiatief zelf in de zin van dat ze zelf laat merken waar ze mee wil spelen - eigenlijk vindt ze alles best. Het zou mooi zijn als ze dit meer ontwikkeld. Samen spelen met andere kinderen is nog problematisch. Ja, vind je het gek: als je veel moeite moet doen om speelgoed vast te pakken en als daarna een ander kind het afpakt... Dan denk je ook wel: ik speel mooi in m'n eentje! Dat is één van de doelen voor Meike om aan te werken: 10 minuten onder begeleiding samen spelen. Verder heeft ze een grote drive om te spelen: we gaan nu wat meer met haar oefenen dat ze kleuren en vormen kan herkennen. Ze snapt wel de begrippen hetzelfde/anders. Volgende stap is dat we beginnen met meeste/minste en grootste/kleinste spelletjes.
Ze is dankbaar om mee te werken: ze werkt hard en geeft niet snel op. Bij de fysio traint ze vooral haar spieren en dat is heel zwaar. Maar Meike klaagt niet en gaat stug door met waar ze mee bezig is. Het is voor haar goed om op haar buik te spelen of op een rola: een soort oversized skateboard waar ze zich dan mee voort kan bewegen op haar buik.

Meike's taalbegrip is best goed, maar het zelf spreken of duidelijk maken blijft achterwege. Om dat te stimuleren kunnen ook wij meer met gebaren en foto's werken zodat ze ook als voorbeeld krijgt dat je niet alleen hoeft te praten om te communiceren maar dat je je dat ook met gebaren of foto's aanwijzen kan doen. We gaan voor Meike ook een knop bestellen waarmee ze om aandacht kan vragen zodat ze dan bijvoorbeeld het gebaar helpen kan maken.
Verder is het doel om een spraakcomputer voor Meike aan te schaffen. Krijgt ze op d'r derde al een eigen computer - en geen lullig baby-laptopje.We hebben ook gevraagd wat leuk speelgoed voor Meike is om haar te stimuleren in al haar revalidatie-activiteiten. Daar denkt iedereen nog even over na, en we hebben ook nog even tot haar verjaardag. Blokken met magneten of klittenbank, dingen van vilt...
Aan het eind hebben we ook een gesprek gevoerd met maatschappelijk werk - we willen Meike graag meer thuis hebben maar op dit moment zijn er nog teveel onzekerheden. Toch lijkt het goed om eens met de stichting MEE te praten om oplossingen te inventariseren. Ook omdat volgend jaar er van alles gaat veranderen met de indicaties en het wel eens mogelijk zou zijn dat Meike niet meer in het Lindenhofje kan blijven. Verder aangegeven dat ik ongeveer ben ontploft na een gesprek met de gemeente: als we verhuizen buiten de gemeentegrenzen moeten we al Meike's hulpmiddelen weer acuut inleveren. Maar ja, we weten pas eind juli of de koop van het huis definitief door gaat en eerder dan dat kunnen we nog niets huren, dus ook geen andere hulpmiddelen bestellen. Dat duurt doorgaans ook eindeloos. Na uitleg begon de mevrouw dat er in zeldzame gevallen iets van een coulanceregeling zou kunnen zijn, maar ik word wel moedeloos van zo'n gemeente die bij het eerste contact aangaf dat ze de meest WMO-vriendelijke gemeente wil zijn. Inhumaan, dat is hoe ik het noem. Gaan we ook met de MEE bespreken.
Tot slot hebben we ook een verwijsbrief voor een röntgenfoto voor Meike's heupen (moet elk jaar om te kijken naar eventuele vergroeiingen) en de vraag of iemand (kinderarts of neuroloog) ons verwijst naar de KNO-arts om Meike's gehoor te controleren. Het duurt soms even voor ze reageert of voor je echt contact met haar hebt, vandaar dat ze vroegen om Meike's gehoor te controleren.
Na de enerverende ochtend en een uurtje rust thuis op pad naar de verloskundige: keurige bloeddruk van 100/60 en de baby lijkt gedraaid te zijn! Netjes met het hoofdje naar beneden en zelfs al een beetje ingedaald.

Een nichtje!

We hebben er zaterdag een allerliefst nichtje bij gekregen!

Oom Jaap en tante Jessica zijn papa en mama geworden. Ze heet Jodi en lag zaterdag nog heel rustig bij haar mama te slapen. Meike heeft haar alleen nog op foto gezien en ze gaf een big smile toen ze haar nichtje zag. we hebben haar niet meegenomen naar het ziekenhuis omdat ze afgelopen week erg moe was geweest en ze in het ziekenhuis ook niet lekker kan bewegen of spelen. Dus zal ze haar nichtje een andere keer zien. De dag hebben we verder in babysferen doorgebracht. Onderweg naar het ziekenhuis hebben we een lijstje gemaakt met dingen die we nog in huis moeten halen voor de baby. Na het kraambezoek zijn we naar de prenatal gereden zodat we de laatste spullen hebben gehaald. Ondertussen hebben we ook nog op spullen geboden op marktplaats - een stokke Newborn babyschaal waarbij de baby al vanaf heel jong 'aan tafel' kam zitten en een wiegje. Allebei de dingen hebben we zondag opgehaald. De baby en ik hebben eerst Johan ontbijt op bed gebracht en later heeft Meike twee kanootjes aan papa gegeven. Toen ze het kadobon zag, riep ze direct:aaaahh! Niet voor jou, Meike! Voor papa! Ze heeft het samen met een ander meisje uitgepakt voor papa en het andere meisje mocht beslist niet aan het kado komen (een nespresso cupjes houder). Dat was voor papa. Ze heeft zelf ook een werkje gemaakt, daar zal ze veel lol in hebben gehad, lekker verven! Zondag heeft Meike lekker buiten gespeeld in haar four wheel drive cadillac.

Ze heeft gevoetbald en bij de zandbak gespeeld - lekker met een emmertje zand gesjouwd. Ze maakt tegenwoordig ook het gebaar voor helpen, als ze bijvoorbeeld niet bij de bal kan komen. Vandaag had ze ook weer een goede dag -kennelijk vond ze het wat te druk in de huiskamer vandaag, dus is ze naar de piano achter in de kamer gekropen en heeft ze daar anderhalf uur in haar eentje met de blokken gespeeld. Knap gedaan!

Barbamama

Hoewel dit Meike's blog is, zal ik hier ook berichten over Meike's zusje! Ik zit sinds afgelopen week op zwangerschapsyoga om even bewust met de zwangerschap bezig te zijn - Johan en ik hebben het momenteel erg druk en dan denk je niet zoveel meer over de baby na. Misschien is dat standaard wel  het geval bij een tweede kindje op komst, maar dat weet ik niet. Veel tijd gaat op aan werk, aan Meike en dingen daaromheen regelen en afstemmen en last but not least: ons huis dat onder voorbehoud is verkocht! Per 1 oktober zijn we dakloos... Dus we hebben veel aan ons hoofd.
Afgelopen woensdag hebben we de 30-weken echo gehad - tegenwoordig bij veel verloskundigen standaard om de groei te controleren. Ons meisje groeit netjes gemiddeld en weegt kennelijk 1609 gram. Hoe ze die berekening maken: geen idee. Minder fraai is dat ze in  volkomen stuit ligt dus ze ligt met haar hoofdje omhoog en is nog niet naar beneden gedraaid. De placenta ligt bovenin en die lijkt ze te gebruiken als kussentje. Nu blijkt zo'n 20-30% van de baby's rond de 30 weken zo te liggen en bij de bevalling is dat 4%. Dus ze kan nog draaien. Mocht dat niet gebeuren, dan kunnen ze proberen om haar uitwendig om te draaien en als dat niet lukt, moet je in ieder geval in het ziekenhuis bevallen en  kan het op een keizersnee uitdraaien. Zit ik niet echt op te wachten, maar goed, wat moet, dat moet.
Verder begin ik wat meer vermoeid te raken: ik kan m'n vrije dagen beter niet al te vol plannen. Daar komt nog bij dat ik niet altijd even goed meer slaap. Meike's zusje vindt het leuk om 's avonds of 's ochtends vroeg als ik in bed lig, het spelletje Barbamama te spelen. Kortom: hoe ver kan mama's buik uitgerekt worden en welke vormen kan mama's buik aannemen? Dan slaap ik dus niet meer...
Verder heeft Meike heel goed door dat er een zusje in mama's buik zit. Tegenwoordig wil ze de baby ook een kusje geven of aaien voordat ze naar bed gaat. Superlief van haar!

Meike en haar bezigheden

Mei en juni zijn drukke maanden voor Meike: de Efteling, met Pinksteren bij opa Jan en oma Janny, gisteren het Kinderbeestfeest in Artis en volgende week de verwendag van het Lindenhofje.

Bij opa Jan en oma Janny heeft Meike heerlijk gegeten (asperges met ham en ei, tegenwoordig Meike's lievelingseten) en lekker gespeeld in het zwembad. Ze was er helemaal klaar voor: zonnebril op en na het zwemmen lepelde papa een frambozen ijs cocktail in haar mond. We zijn zondag naar een speeltuin geweest waar ze een handige schommel hadden voor Meike, ze had er veel plezier in! Ze heeft ook nog gespeeld op het kleed buiten op het gras in de schaduw, een lekker plekje voor haar. Jammergenoeg was ze erg bang voor de hond. Onze kleine held op sokken vond het interessant als hij achter het glas of een hekje stond, maar niet als hij dicht bij haar in de buurt kwam, dan  was het brullen! Hoort bij de ontwikkeling, zullen we dan maar denken...

Gisteren was Meike een VIC: very important child. Dat kun je hier wel zien omdat ze - net als de koningin- wordt ontvangen door de burgemeester vann Amsterdam. Vooral de ketting vond ze interessant. 

We werden ontvangen in Artis,speciaal open voor chronisch zieke en gehandicapte kinderen en omdat Meike een VIC was, werden we begeleid door de motorpolitie en allemaal andere voertuigen met sirenes. Net als de koningin ging Meike zwaaien. Meike vond in Artis de vogels eng (net als clowns en verklede mensen), maar de muziek vond ze prachtig en ze mocht zelfs even op een harp spelen. Ook het ijsje dat ze kreeg vond ze interessant: wel lekker, maar koud....