Never a dull moment...

Mijn eerste week zwangerschapsverlof is omgevlogen! Vooral met het maken van lijstjes en het afvinken van de 'taken' op het lijstje.

Er komt momenteel wel erg veel op ons af want:
a) ons huis is verkocht (onder voorbehoud van financiering en dat loopt morgen af)
b) 1 oktober staan we op straat
c) dus we zoeken vanaf half september tijdelijke woonruimte en hebben een verhuizing voor de boeg
d) dan moeten we nog bedenken waar we ons meer definitief willen vestigen (reistijd woon-werk verkeer, huis moet aan te passen zijn aan Meike's beperkingen, mythylschool in de buurt etc)
e) dan moet er een huis worden gekocht (en volgt nog een verhuizing)
f) Meike wordt 8 augustus nog aan haar scheelkijkende oogjes geopereerd
g) oh ja, we zouden haast vergeten dat er nog een baby op komst is!
En met al die zwangerschapshormonen is het niet altijd zo makkelijk om het hoofd koel te houden.

Soms denk ik wel eens: was Meike maar niet gehandicapt geraakt, dan was alles nog overzichtelijk. Hadden we het huis al eerder  te koop gezet en verkocht. Hoefden we niet op zoek naar een heel groot, aanpasbaar en duurder- huis maar naar een gewoon leuk huis. Zaten we niet twee keer per maand te overleggen over hoe het met Meike gaat en afspraken daarover te maken. Hoefden we niet om de haverklap iets te regelen,van alles af te stemmen met werk en privé, te wachten op taxi's en voor de rest van Meike's leven ons eten koud te laten worden omdat Meike niet zelfstandig kan eten. En last but not least: dan woonde Meike nog gewoon thuis.

Sorry, deze blog  is niet bedoeld om te klagen, maar ik denk dat de meesten zich niet realiseren dat er veel meer bij komt kijken dan wat extra ziekenhuisbezoek als je een gehandicapt kind hebt.

Gelukkig maakt Meike zelf veel goed: ze was het weekend hier en dan smelt je als ze de baby (buik) knuffelt en echte kusjes geeft en aait. Ze geeft zelfs haar favoriete knuffels aan de baby. Heel lief!! 

Meike ligt dubbel... - filmpje!

Gisteravond had Meike nog wat last van de warmte, maar na wat afsponzen met een koud washandje is ze lekker gaan slapen. Ze is de laatste tijd wat pieperig en snel gefrustreerd als ze niet duidelijk weet te maken wat ze bedoelt. En het kan ook aan het warme weer liggen... 

We zijn met z'n allen boodschappen wezen doen en hebben Meike voor het eerst in een boodschappenkarretje gezet. Ze vond het geweldig: weer een ander perspectief. Voor we naar de supermarkt gingen, zag ze haar zonnebril liggen en die moest toch wel op. Ze heeft het hele boodschappengebeuren als een soort celebrity haar zonnebril opgehouden, hahaha. 

Verder bijna de hele dag in de tuin geweest, Meike vindt het altijd heerlijk buiten. Gekleurd, met de AH mini-boodschappen gespeeld en een spelletje gespeeld. Het Nijntje Kleurendraaimolenspel. Iedereen heeft een speelbordje met figuren van Nijntje erop. Er zijn twee kleurendobbelstenen en je gooit dan twee verschillende kleuren. Dan kijk  je op je speelbord welk figuur deze twee kleuren heeft. Dan pak je dat fiche en leg je het neer tussen de twee kleuren. Meike snapt het niet echt, maar we laten haar met de dobbelstenen gooien, dat vindt ze erg leuk. En als ze dan een kleurencombinatie heeft, dan zeggen we welk figuurtje ze moet zoeken. Daarna wilde ze graag spelen met de dobbelstenen en lag ze helemaal dubbel toen wij ook mee gingen doen!