Onder de sterrenhemel

Meike kan dan wel niet te pas en te onpas haar bed zelf uitkomen maar weet op genoeg andere manieren de aandacht te trekken als ze in bed ligt. Noortje roept nog wel eens iets als 'deken over!' - het commando om het dekentje goed te leggen. 'Poepen!' en 'Drinken!' zijn ook vrij duidelijk. Maar Meike komt niet verder dan luid huilen of mama roepen. Dus ga je toch wat eerder kijken dan je normaal misschien zou doen. En ja, Meike weet je inmiddels goed te manipuleren. Ze drinkt nog wat water. Wil nog even knuffelen. Het dekbed ligt niet goed en ze kan het zelf niet goed krijgen. De pop is gevallen. Er is nog een poepluier. Weer het dekbed. Of de pop. Of allebei. Dit keer was er nog iets nieuws: licht aan op de overloop en haar deur op een kier. 

Nu dacht ik slim te zijn: als we nu eens glow in the dark-sterren in huis halen zodat we een mooie sterrenhemel maken! Dan moet het wel donker zijn in haar kamer, anders zie je de sterretjes niet! (dat die glow in the dark helemaal niet zo lang gloeien in het donker en het licht iedere keer aan en uit moet, wisten we niet van tevoren). Johan heeft ze vakkundig opgeplakt en Meike wil ze graag met mij bekijken. We liggen allebei op onze rug in haar grote bed, haar arm om mijn nek. Mooie sterren. We tellen de sterren. Dan, vingers naar mijn mond. "Lachen". Ik lach. "Foto!" Meike wil ook de mooie momenten vastleggen en koesteren.