Soms lijkt het bij ons thuis op Hints

Meike ontwikkelt zich, net als andere kinderen dat doen. Maar met een ander tempo en een andere uitkomst. Ze begint meer te 'kletsen'  op haar manier. Ze is nog lang niet altijd even verstaanbaar, misschien voor ons iets meer dan voor buitenstaanders. En hoe frustrerend is het als je wel wat wilt zeggen maar dat iemand je niet begrijpt! Eerder konden we Meike nog redelijk begrijpen en waren haar behoeften eenvoudiger te doorzien. Regelmatig rollen er dikke tranen over haar wangen als ze huilend en gefrustreerd voor de zoveelste keer een onverstaanbaar woord zegt. Dat komt omdat ze meer zegt en er dus ook meer kans is op onduidelijkheden. Voor ons is het belangrijk dat we weten wat Meike op een dag heeft gedaan zodat we haar woordenbrij kunnen plaatsen. Het lijkt hier bij ons thuis soms net op hints. Klinkt als, maak een gebaar, raad het woord... En dat noemen ze dan totale communicatie - alle middelen zijn geoorloofd. Soms vragen we Noortje wat Meike zegt en die is best goed in het 'lezen' van Meike. We hebben maar even een gesprekje gevoerd over dat het best frustrerend is als iemand je niet begrijpt, maar dat het niet helpt om dan hard te huilen omdat je het dan niet meer verstaat. 

Er zitten ook leuke kanten aan het meer beginnen te praten. De logopedist oefent met Meike het vragen stellen. Ze vraagt nu af en toe: 'Wat is dat?' en 'Waarom?' 

Dat is niet altijd even handig. We reden langs een crematorium dus ik merkte op dat we daar langs reden. Hoor ik achter me: "Wat is dat?" ...

Jaloers op met zonder zijwieltjes

En dan blijkt je zusje van drie 'met zonder zijwieltjes' te kunnen fietsen...
Zondag gingen we met Meike en Noortje rondjes fietsen op het basketbalveldje in de buurt. We hadden bij Noortjes fiets de zijwieltjes eraf gehaald en oefenden met haar. Enthousiast riepen we dat ze door moest blijven trappen en vooral vooruit moest blijven kijken. Meike fietste ondertussen haar rondjes en keek af en toe naar haar zusje. Daarna reed ze steeds minder grote rondjes en nog wat later fietste ze richting huis.
"Wat is er Meike?"
...
"Ben je moe?"
Ja
Maar Meike zegt bijna nooit dat ze moe is.
"Vond je het niet zo leuk dat papa en mama veel aandacht voor Noortje hadden?"
Ja.
"Wil je daarom naar huis?"
Ja.
"Ben je een beetje jaloers omdat Noortje zonder zijwieltjes fietst?"
Ja. Mij ook twee wielen...

Van Oudheid tot Toekomst

Hoe kun je de oudheid en de toekomst in 1 dag zien? Simpel, door naar de Wetenschapsdag van de Vrije Universiteit te gaan! Meike en ik hadden een gezellig moeder-dochter uitje en hebben ons dehele middag laten vermaken. Eerst deed Meike mee met archeologie. Ze kon in het beachvolleybal veld allemaal schatten opgraven. 

Ze kreeg een soort troffel en daarmee mocht ze voorzichtig laagjes zand wegscheppen. Daarna ging ze opmeten hoe ver weg ze lagen en heeft ze sporen in de grond opgemeten. 

Daarna was er binnen nog een programma waarbij Meike alle tafels wilde zien die klaar stonden. We mochten van scherven een potje in elkaar lijmen met tape. Dat was wel lastig, vond Meike, want iedere keer viel het weer uit elkaar. "Weer stuk!" Daarna hebben we gekeken bij de botten. Een kaak en tanden gezien van een koe en van een hond. Een van de leukste tafels vond Meike het zoeken van de overblijfselen van een Romeins huis. Eerst uitleg dat je sporen kan vinden waar b.v. palen hebben gestaan als het huis al weg is. En daarna kreeg Meike een tekening met allemaal rondjes en streepjes en moest ze op zoek naar een rechthoek. Dat lukte haar best goed! Zij wees het aan, ik tekende het. Bij de laatste tafel keken ze naar het profiel van een pot en hoe je dat met de computer kan reconstrueren. Meike vond de profielkam vooral erg mooi...

We hebben gezien dat er bacterien op Meike's tanden zitten en dat je daarom goed moet poetsen. We hebben de hortus botanicus bekeken, daar vond Meike niet zo veel aan behalve dat ze er een ijsje kreeg. Het mooist van alles waren de robots! Eerst wilde Meike er niet heen, want het was er druk. Daarna konden we naar binnen en leek de robot eerst een beetje spannend. Toen Zora de robot wat vragen ging stellen en daarna ook nog ging dansen, was de spanning eraf. De robot kon zelfs dansen op gangnam style!  Klik hier voor een filmpje! Meike lag iedere keer dubbel als de robot weer ging dansen. Er waren ook andere robots waarmee je kon tekenen en die je kon programmeren. Meike heeft er een uur doorgebracht en wilde eigenlijk niet meer weg. Eigenlijk moest ik Zora maar kopen, maar dat leek een beetje duur te zijn...