Soms lijkt het bij ons thuis op Hints

Meike ontwikkelt zich, net als andere kinderen dat doen. Maar met een ander tempo en een andere uitkomst. Ze begint meer te 'kletsen'  op haar manier. Ze is nog lang niet altijd even verstaanbaar, misschien voor ons iets meer dan voor buitenstaanders. En hoe frustrerend is het als je wel wat wilt zeggen maar dat iemand je niet begrijpt! Eerder konden we Meike nog redelijk begrijpen en waren haar behoeften eenvoudiger te doorzien. Regelmatig rollen er dikke tranen over haar wangen als ze huilend en gefrustreerd voor de zoveelste keer een onverstaanbaar woord zegt. Dat komt omdat ze meer zegt en er dus ook meer kans is op onduidelijkheden. Voor ons is het belangrijk dat we weten wat Meike op een dag heeft gedaan zodat we haar woordenbrij kunnen plaatsen. Het lijkt hier bij ons thuis soms net op hints. Klinkt als, maak een gebaar, raad het woord... En dat noemen ze dan totale communicatie - alle middelen zijn geoorloofd. Soms vragen we Noortje wat Meike zegt en die is best goed in het 'lezen' van Meike. We hebben maar even een gesprekje gevoerd over dat het best frustrerend is als iemand je niet begrijpt, maar dat het niet helpt om dan hard te huilen omdat je het dan niet meer verstaat. 

Er zitten ook leuke kanten aan het meer beginnen te praten. De logopedist oefent met Meike het vragen stellen. Ze vraagt nu af en toe: 'Wat is dat?' en 'Waarom?' 

Dat is niet altijd even handig. We reden langs een crematorium dus ik merkte op dat we daar langs reden. Hoor ik achter me: "Wat is dat?" ...