Het meest kostbare is al ingepakt...

"Kijk Noortje, daar staat een grote doos!"

 "Ik ga wel even kijken of ik er in pas!"

"Ja hoor, ik pas er in. En er is ook nog ruimte voor jou! Kom je er ook in?"

"Niet aan m'n ketting zitten, Noortje! Weet je, ik ga kijken of ik de doos dicht kan doen!"

"Ik moet hier ook alles alleen doen! Steek je handen eens uit je mouwen, je mankeert toch niets aan je handjes?"

"Ja hoor, dat past! Wij zijn klaar om verhuisd te worden!"

Meike de boodschappenhulp

Meike heeft me zaterdag in haar Caddy geholpen met de weekendboodschappen. Bij de Albert Heijn bij ons hebben ze mooie kleine kinderboodschappenkarretjes, dat vond ze natuurlijk geweldig! Ze was er zo blij mee. En ik moet zeggen dat het heel goed ging, het lopen achter een karretje met de Caddy. Ze heeft veel boodschappen in haar karretje gelegd en kwam natuurlijk ook met paaseitjes aan zetten (vooruit, omdat het weekend is…).  

Daarna heeft ze samen met Johan en Noortje gespeeld met de blokken. Het valt me op dat ze nu alweer veel beter met duplo kan stapelen dan een tijdje geleden. Noortje kijkt met veel interesse wat Meike en papa doen en stopt de blokken in haar mond en haalt er soms per ongeluk eentje af. Meike vindt dat al het speelgoed van haar is (Keije!) en Noortje kan beter niet 'haar' blokken lenen, want dan pakt ze ze direct terug. Gelukkig geeft ze er ook wel eens eentje aan Noortje als je het haar vraagt. Noortje is trouwens alweer goed opgeknapt - ze heeft deze ochtend wel veel geslapen en is een beetje aan het inhalen...

Maandag is Johan met Meike naar de logopedist van het VUmc geweest om een test te maken van haar taalbegrip. Daarin moest ze kiezen tussen vier plaatjes en aangeven wat het juiste antwoord was op de vraag die ze kreeg gesteld. Voorbeeld vragen:

"Op welk plaatje zie je een geel blokje, maar niet een groen blokje, op twee blauwe blokjes?"

"Op welk plaatje is de korte rode tandenborstel in de blauwe beker?"

Ze scoorde tussen de 3 - 3.5 jaar, iets dichter bij 3.5 dan bij 3 jaar. Best lastig en doordat Meike haar ruimtelijk inzicht niet goed kan oefenen, zijn dit moeilijke vragen. Kinderen oefenen doordat ze bijvoorbeeld blokjes ergens in doen en dan zeggen dat ze het er op doen - als ouders kun je dat corrigeren door te zeggen dat je de blokjes ergens in doet. Meike kan niet praten en krijgt daardoor veel minder feedback waardoor ze moeilijker kan leren. Maar het is wel te leren. Dus hebben Johan en ik met de spraakcomputer en gekleurde blokjes geoefend met voorzetsels. Ze moet er echt even de concentratie voor opbrengen om opdrachtjes te doen want meestal wil ze gewoon spelen.  

’s Avonds in bed mocht Meike een boek uitkiezen uit haar ‘bibliotheek’ – al ingepakt voor de verhuizing. We lazen een Pippo (tijdschrift voor kinderen vanaf 1 jaar) en daarin stond een mooie plaat achterin. Ik vroeg haar of er ook een poppetje was dat op haar leek. Ja, daar, een meisje dat door haar vader werd opgetild en geknuffeld. En Noortje lag in een kinderwagen, neefje Julius zat in een buggy, papa was de vader van het poppetje en mijn alter ego leek er ook een beetje op. Zelfs opa had een kaal hoofd en m’n zusje had krullen. Oma Janny en oma Fenny waren hetzelfde poppetje met een bril op en oom Jaap had blond haar. Tante Jessica  had lang donker haar en was in de badkamer waar Jodi volgens Meike naakt rond liep en opa Andries stond te koken. We hebben er erg om gelachen!

Noortje Kletsmajoortje!

Afgelopen zondagochtend was een rustige ochtend. In mijn gedachten scheen zelfs de zon. Ik las de krant, Johan deed een spelletje op de computer en Noortje zat bij ons aan tafel. Het was rustig. Opeens hoorden we: "Baa, baa, baa, baa, baa!!!" Noortje Kletsmajoortje was lekker bezig, gezellig brabbelend.
In de auto op weg naar vrienden waren Meike en Noortje allebei moe en het zou goed uit komen als ze allebei hun ogen dicht zouden doen. Noortje brabbelde er vrolijk op los en Meike vond dat al hilarisch. Daarna was het stil. We hebben de lange route genomen zodat er meer tijd bleef om te slapen. Opeens werd vanuit het niets de stilte doorbroken: "Baa, baaa, baaaaaa!". Luid en duidelijk en Meike was ook weer wakker. 's Avonds gezellig uit eten met vrienden + 5 kinderen. De avond eindigde wat minder lekker voor Johan want die heeft de hele maaltijd eruit gespuugd. Vanaf dat moment was het weer ziekenboeg in huis...
Maandag was ik aan de beurt met overgeven en diarree. Meike heeft maandagavond in bed gespuugd en had dinsdag en woensdag nog diarreeluiers. Noortje had maandag en dinsdag koorts en leek iets meer te spugen en had wat dunnere luiers. Verder was Noortje behoorlijk aan het hoesten donderdag. Ze had er echt pijn aan want als ze hoestte begon ze onbedaarlijk te huilen. Ook greep ze naar beide oortjes. Toen ze 's avonds in bed lag, was ze onrustig en huilerig. Niks voor haar. Op naar de huisartsenpost! Ze is goed onderzocht door de dokter en het resultaat was antibiotica voor een oorontsteking aan beide oren en neusdruppels tegen het hoesten. Om half 11 waren we weer terug met een inmiddels wel slapende Noortje. Ze heeft de hele nacht als een roosje geslapen.
Als klap op de vuurpijl deze week is alweer Meike's mickey button lek geraakt, dit keer op de revalidatiegroep.
Never a dull moment - zeker niet nu we ons huis hebben verkocht in januari en een nieuw huis hebben gekocht! We hopen er snel in te kunnen maar dat is afhankelijk van wanneer we de hypotheek rond kunnen krijgen. Gelukkig hoeft er niet veel aan te gebeuren maar we hebben nog genoeg te regelen voordat we over kunnen. Afgelopen avond hebben we lijstje gemaakt met dingen die we nog moeten doen. Er zullen nog vele AA's volgen (in ons vocabulaire zijn AA's Administratieve Avonden)....

Retourtje SEH

Vanmiddag toen ik Meike drinken wilde geven, miste ik iets. Waar was de Mickey button? Juist ja, in haar wagentje, maar niet in haar buik! Paniek, want we wisten niet hoe lang deze er al uit was. Het is net als een gaatje in je oor, maar dan in je buik en zo'n gaatje kan dichtgroeien. In je oor gebeurt dat niet zo snel maar een gaatje in je buik kan snel dichtgroeien. Eerst hebben we zelf geprobeerd om de nieuwe button er in te krijgen maar dat lukte niet meer. Dus: huisartsenpost van het plaatselijke ziekenhuis gebeld. Uitgelegd dat we richting kinderafdeling wilden, want huisartsen doen dit nooit. SEH wilde ons niet hebben, dat deden ze daar nooit. Ondertussen had ik Meike al in de auto gezet. Op naar het VUmc terwijl mijn ouders op Noortje pasten en ondertussen al de SEH van het VUmc hadden gebeld. Daarna het fenomeen eerste hulp meegemaakt. Eerst aanmelden en wachten. Triageverpleegkundige die een kinderarts (uiteraard in opleiding) regelt. De kinderarts verontschuldigt zich al door te vertellen dat ze nog nooit een Mickey erin heeft gezet. Wij geven een suggestie: regel een verpleegkundige. Onze ervaring is dat de verpleegkundigen meer handelingen uitvoeren en daarin 'handiger' zijn. Gelukkig hadden ze een verpleegkundige gevonden die Mickey's in kon brengen. Met een kleine katheter eerst de boel open gemaakt en daarna een bredere erin zodat de Mickey er weer in kon. Dat klinkt eenvoudig maar was het niet want Meike was helemaal over haar toeren... Arm kind! Naar huis kregen we 2 maten katheters mee om 'm eventueel open te krijgen voor het geval dat. En nog wat spul om het een beetje te verdoven. Om het bezoek aan het ziekenhuis een beetje leuk af te sluiten hebben we frietjes en een kroket met Meike gegeten... Had ze wel verdiend!