Retourtje SEH

Vanmiddag toen ik Meike drinken wilde geven, miste ik iets. Waar was de Mickey button? Juist ja, in haar wagentje, maar niet in haar buik! Paniek, want we wisten niet hoe lang deze er al uit was. Het is net als een gaatje in je oor, maar dan in je buik en zo'n gaatje kan dichtgroeien. In je oor gebeurt dat niet zo snel maar een gaatje in je buik kan snel dichtgroeien. Eerst hebben we zelf geprobeerd om de nieuwe button er in te krijgen maar dat lukte niet meer. Dus: huisartsenpost van het plaatselijke ziekenhuis gebeld. Uitgelegd dat we richting kinderafdeling wilden, want huisartsen doen dit nooit. SEH wilde ons niet hebben, dat deden ze daar nooit. Ondertussen had ik Meike al in de auto gezet. Op naar het VUmc terwijl mijn ouders op Noortje pasten en ondertussen al de SEH van het VUmc hadden gebeld. Daarna het fenomeen eerste hulp meegemaakt. Eerst aanmelden en wachten. Triageverpleegkundige die een kinderarts (uiteraard in opleiding) regelt. De kinderarts verontschuldigt zich al door te vertellen dat ze nog nooit een Mickey erin heeft gezet. Wij geven een suggestie: regel een verpleegkundige. Onze ervaring is dat de verpleegkundigen meer handelingen uitvoeren en daarin 'handiger' zijn. Gelukkig hadden ze een verpleegkundige gevonden die Mickey's in kon brengen. Met een kleine katheter eerst de boel open gemaakt en daarna een bredere erin zodat de Mickey er weer in kon. Dat klinkt eenvoudig maar was het niet want Meike was helemaal over haar toeren... Arm kind! Naar huis kregen we 2 maten katheters mee om 'm eventueel open te krijgen voor het geval dat. En nog wat spul om het een beetje te verdoven. Om het bezoek aan het ziekenhuis een beetje leuk af te sluiten hebben we frietjes en een kroket met Meike gegeten... Had ze wel verdiend!