Mega Meike en Theken-dag

Opeens was ze daar, Mega Meike! Ze heeft de hele zondag in het Lindenhofje in een mega Mindy pakje rondgesjouwd. Geen wonder dat ze het naar haar zin heeft in het Lindenhofje, ze vindt dit soort verkleedpartijen geweldig! Nog leuker vond ze het om de foto's te zien.

Als Meike een paar dagen in het Lindenhofje is, is het hier rustig. We trekken er wat makkelijker op uit en Noortje hoeft de aandacht minder te delen. Meestal vraagt Noortje een paar keer op zaterdag waar Meike is. Soms denkt ze dat ze op school is. Op zondag vertellen we Noortje dat we Meike weer ophalen en dan wil ze graag mee.

Gisteren was het goed weer en je verbaast je hoe gemakkelijk het is om met één kind op de fiets te stappen. Even naar de spelotheek, naar de bibliotheek, de apotheek (we hadden kennelijk een 'theken'-dag). Daarna heeft Noortje lekker buiten gespeeld, we hoeven ons dan geen zorgen te maken dat ze omkukelt, dat ze ergens niet bij kan, dat iets überhaupt niet lukt, dat ze iets wel probeert wat helemaal niet kan (probeer maar eens te steppen terwijl je in je eigen loopkar zit...).
Vandaag zijn we ook aan onze beweging toegekomen, lekker 25 km fietsen met Noortje achterop. Daarna nog door het bos gewandeld met Noortje want die had nog niet bewogen op de fiets. We zijn haar aan het trainen in wandelen. We lopen iedere keer hetzelfde korte rondje en hebben dat nu 3x samen met Noortje gedaan. De eerste keer liep ze langzaam, wilde ze niet altijd meelopen maar nu loopt ze zonder al te veel treuzelen door. Oh ja, nog een verschil met haar gehandicapte zus: ze vindt allerlei materiaal in het bos waar ze iets mee doet. Nu had ze een stokje gevonden en dat was haar toverstokje. Ze liep luid roepend door het bos: "hokus pokus pilatus pas, ik wou dat de heks/het hert/de stok/het bankje/de mier weg was!". Na het bos kwamen we via onze alternatieve route langs een pompstation dat als museum was ingericht. Noortje vond het daar ook leuk, niet in de laatste plaats omdat ze een paaseitje kreeg. Na een picknick op een bankje zijn we verder met de fiets gegaan. Bij de manege in de buurt zag ze kinderen rijden op een pony. Dat leek haar ook wel wat. Maar eenmaal op de pony wilde ze zich niet vasthouden en er snel weer vanaf. Direct daarna riep ze uit dat ze op een grote pony wilde (ja ja...). Het luchtkussen was toch leuker voor haar...