Noord-Koreaanse opvoeding: fail en OERRR…

Onlangs zagen we een reisprogramma dat als bestemming Noord-Korea had. Interessant om te zien hoe de mensen kennelijk aangeleerd krijgen om te reageren. We hadden het er zo over, tijdens de koffie. We moesten Noortje maar eens vertellen wie haar grote leiders zijn: papa en mama. “Zo Noortje, papa en mama zijn jouw grote leiders he!”. Haar antwoord bestond uit een minzaam knikje en ‘haha’. Noord-Koreaanse opvoeding: fail…

Die middag zijn we naar de Waterleidingduinen gegaan, samen met opa Andries en oma Fenny. Het was heerlijk weer zodat we onze kans maar pakten. Noortje en Meike zijn graag helemaal OERRRR. We zijn er met Noortje al vaker geweest in het kader van de Noord-Koreaanse opvoeding (looptraining). Ze ziet overal toverstokjes en tovert dan de hertjes weg die ze ziet. “Hoo-cus, poo-cus, pilatus pas, ik wou dat het hertje weg was!” en dan loopt ze net zo ver tot de hertjes wegrennen. Ook leuk is het om op boomstronken te klimmen, opa te zoeken die zich heeft verstopt, weglopen en stilzitten, Meike samen met opa voort te trekken, te spelen in de speeltuin en een ijsje te eten.

Meike vond het ook prachtig. We liepen eerst met haar over een niet-voor-rolstoelers-geschikt pad, dat hobbelde aan alle kanten. Meike vindt hobbelen heerlijk dus dat was fantastisch. Daarna kwamen we bij een waterfonteintje aan waar Meike net met haar hand bij kon.  Opa had takken gevonden  en Meike sleepte daarmee in de grond. Later wilde ze graag dat we er pijlen mee trokken en ze ging er mee ‘zagen’ op haar tafelblad. Net als Noortje wilde ze graag de speeltuin in, dus samen met oma in ’t speelhuisje. Het ijsje na afloop was een schatkistje (“ooohhh!”), vond ze heel bijzonder en ze heeft het met schatten (steentjes van het terras) mee naar huis genomen.