Cerebraal visuele stoornis

Alweer een tijd geleden maakte Meike een citotoets. Het viel haar juf op dat ze niet altijd naar de rechterkant keek. Dat is onderzocht en we weten dat Meike goed kan zien maar ze negeert soms rechts en ze heeft moeite om een overzicht te zien. Als je haar een plaatje geeft met verschillende dierenfiguurtjes en je vraagt haar om alle konijntjes aan te strepen, dan mist ze er behoorlijk wat. Geef je haar trouwens een paar pepernoten en leg je die rechts neer, dan negeert ze de rechterkant en vraagt ze om meer terwijl er nog pepernoten liggen. Het typische is dat ze er soms meer en soms minder last van heeft en dat is dan ook het kenmerkende van een cerebraal visuele stoornis. 

Nu we dit weten hebben we eindelijk ook een verklaring voor de vermoeidheid van Meike als ze ergens in een drukke omgeving is. In de zomer was ik met Meike en Noortje bij een strandje hier in de buurt. Noortje gaat lekker haar gang, speelt bij het water, het zand, de speeltoetstellen en ga zo maar door. Maar Meike speelt even, wil dan terug en is doodop en wil alleen nog maar bij mij hangen. Zo'n strand is een hele drukke omgeving: er lopen en rennen voortdurend mensen rond. Meike's hersenen hebben moeite om al dit soort prikkels te verwerken en het scannen en overzicht krijgen van zo'n omgeving is voor Meike een stuk moeilijker dan voor ons. We zijn maar weer even zoekende naar een balans...