De Mickey-Mijlpaal

Meike bereikt natuurlijk nooit de gewone mijlpalen als los lopen, fietsen zonder zij-wieltjes, zwemdiploma's etc. Maar we bereiken nu toch wel een mijlpaal. 

Meike haar mickey button mag eruit! 

Ze drinkt inmiddels met de bekers van juice/drink-in-the-box of met een rietje uit een zware beker en dat lukt! 

We hebben even met de kinderarts overlegd want het is ook wel een ding: iedereen is er zwaar aan gewend geraakt. Maar de kinderarts zag geen problemen, ze hoeft niet een bepaald quotum te drinken. Als ze ziek is, zal ze minder drinken, net als gewone kinderen. Als ze geen medicijnen wil innemen, tja, dat gebeurt bij gewone kinderen ook. 

Meike weet eigenlijk niet beter dan dat ze ook via een slangetje kan drinken. In het begin vond ze het ook maar niks dat de mickey eruit kon blijven. Dat lag meer aan hoe wij het vertelden: mickey eruit betekent voor Meike dat er direct een nieuwe in moet. En daar heeft ze een klein trauma aan overgehouden. Daarna legden we uit dat er geen nieuwe in hoeft. Dat vond ze een tijdje ook niks, want ze vond het wel handig. Vooral als ze een antibioticakuurtje nodig heeft - die wilde ze ook in haar peg krijgen. 

Maar nu is ze zelf ook aan het idee gewend en ziet ze het vooral als een kans om 'gewoon' te zijn.We zullen de mickey er na de feestdagen uit halen. Tijdens of rond de feestdagen wil Meike nog wel eens ziek zijn en dan heb je meteen een wat valse start. 

We zijn ontzettend trots op onze kleine doorzetter!

Meike en de Draak

Meike heeft een Draak verslaan. Een hele grote, in een achtbaan. In de Efteling. 

Ze wilde er zelf in en was net lang genoeg. Eerst een keer met Johan en ze vond het spannend maar ook leuk want ze wilde er met mij ook in. En die achtbaan gaat vreselijk hard! De tweede keer vond ze het eigenlijk niet zo leuk meer... Maar onze held is er toch in geweest, dappere dodo!

Noortje vond het jammer dat ze niet in de achtbaan mocht. Ze had best in Joris en de Draak gewild, in de Python en in Vogel Rok. Helaas! In de zweefmolen mocht ze wil. Daar kraaide ze het uit van plezier en riep ze: "We gaan heel hoog! We gaan heel hard! Hier kunnen kleine kinderen wel in!"

Ik vond het vooral hard en hoog en hoop dan maar dat de stalen constructie het niet begeeft... 

Verder vonden ze Carnaval erg leuk, en riepen ze de hele tijd waar ze Jokie en Jet zagen. Jokie en Jet traden ook nog buiten op bij het podium. En Meike wilde ook graag met ze mee dansen, ze vond het erg leuk!

Droomvlucht zijn we ook nog in geweest, gezellig met z'n allen in een wagentje. Meike met haar oorkappen op om het geluid te dempen, Noortje met haar handen over haar oren. Ze keken hun ogen uit en waren enorm onder de indruk. 

Het sprookjesbos was ook fantastisch. Ik dacht eerst dat ze het spannend zouden vinden want ze moeten niks van grote poppen enzo hebben, maar het ging heel goed. Af en toe zocht Noortje even bevestiging bij Johan: "Het is een nep-draak toch?". Ja hoor, en daar ging ze op de schatkist af om de kroon van de draak te stelen. Meike heeft gesnoept van de taart bij het huisje van de heks van Hans en Grietje en ze rammelden aan het hek dat het een lieve lust was. Ook de wolven bij Roodkapje en de zeven Geitjes vonden ze niet eng. Die horen gewoon bij het sprookje.

Na afloop hebben we ergens een pannenkoek gegeten. Ze mochten hun eigen pannenkoek 'pimpen'. Dus een hele berg snoep over die pannenkoek heen gooien en dan opeten. Meike doet dat op haar manier door bijna een voor een de snoepjes op de pannenkoek te leggen. Noortje kiepert de bakjes gewoon om en zegt dan: "die is leeg! en die is ook leeg!", is snel klaar, rolt de pannenkoek op en valt aan. Gelukkig gebeurt het niet elke dag... 

Soms lijkt het bij ons thuis op Hints

Meike ontwikkelt zich, net als andere kinderen dat doen. Maar met een ander tempo en een andere uitkomst. Ze begint meer te 'kletsen'  op haar manier. Ze is nog lang niet altijd even verstaanbaar, misschien voor ons iets meer dan voor buitenstaanders. En hoe frustrerend is het als je wel wat wilt zeggen maar dat iemand je niet begrijpt! Eerder konden we Meike nog redelijk begrijpen en waren haar behoeften eenvoudiger te doorzien. Regelmatig rollen er dikke tranen over haar wangen als ze huilend en gefrustreerd voor de zoveelste keer een onverstaanbaar woord zegt. Dat komt omdat ze meer zegt en er dus ook meer kans is op onduidelijkheden. Voor ons is het belangrijk dat we weten wat Meike op een dag heeft gedaan zodat we haar woordenbrij kunnen plaatsen. Het lijkt hier bij ons thuis soms net op hints. Klinkt als, maak een gebaar, raad het woord... En dat noemen ze dan totale communicatie - alle middelen zijn geoorloofd. Soms vragen we Noortje wat Meike zegt en die is best goed in het 'lezen' van Meike. We hebben maar even een gesprekje gevoerd over dat het best frustrerend is als iemand je niet begrijpt, maar dat het niet helpt om dan hard te huilen omdat je het dan niet meer verstaat. 

Er zitten ook leuke kanten aan het meer beginnen te praten. De logopedist oefent met Meike het vragen stellen. Ze vraagt nu af en toe: 'Wat is dat?' en 'Waarom?' 

Dat is niet altijd even handig. We reden langs een crematorium dus ik merkte op dat we daar langs reden. Hoor ik achter me: "Wat is dat?" ...

Jaloers op met zonder zijwieltjes

En dan blijkt je zusje van drie 'met zonder zijwieltjes' te kunnen fietsen...
Zondag gingen we met Meike en Noortje rondjes fietsen op het basketbalveldje in de buurt. We hadden bij Noortjes fiets de zijwieltjes eraf gehaald en oefenden met haar. Enthousiast riepen we dat ze door moest blijven trappen en vooral vooruit moest blijven kijken. Meike fietste ondertussen haar rondjes en keek af en toe naar haar zusje. Daarna reed ze steeds minder grote rondjes en nog wat later fietste ze richting huis.
"Wat is er Meike?"
...
"Ben je moe?"
Ja
Maar Meike zegt bijna nooit dat ze moe is.
"Vond je het niet zo leuk dat papa en mama veel aandacht voor Noortje hadden?"
Ja.
"Wil je daarom naar huis?"
Ja.
"Ben je een beetje jaloers omdat Noortje zonder zijwieltjes fietst?"
Ja. Mij ook twee wielen...

Van Oudheid tot Toekomst

Hoe kun je de oudheid en de toekomst in 1 dag zien? Simpel, door naar de Wetenschapsdag van de Vrije Universiteit te gaan! Meike en ik hadden een gezellig moeder-dochter uitje en hebben ons dehele middag laten vermaken. Eerst deed Meike mee met archeologie. Ze kon in het beachvolleybal veld allemaal schatten opgraven. 

Ze kreeg een soort troffel en daarmee mocht ze voorzichtig laagjes zand wegscheppen. Daarna ging ze opmeten hoe ver weg ze lagen en heeft ze sporen in de grond opgemeten. 

Daarna was er binnen nog een programma waarbij Meike alle tafels wilde zien die klaar stonden. We mochten van scherven een potje in elkaar lijmen met tape. Dat was wel lastig, vond Meike, want iedere keer viel het weer uit elkaar. "Weer stuk!" Daarna hebben we gekeken bij de botten. Een kaak en tanden gezien van een koe en van een hond. Een van de leukste tafels vond Meike het zoeken van de overblijfselen van een Romeins huis. Eerst uitleg dat je sporen kan vinden waar b.v. palen hebben gestaan als het huis al weg is. En daarna kreeg Meike een tekening met allemaal rondjes en streepjes en moest ze op zoek naar een rechthoek. Dat lukte haar best goed! Zij wees het aan, ik tekende het. Bij de laatste tafel keken ze naar het profiel van een pot en hoe je dat met de computer kan reconstrueren. Meike vond de profielkam vooral erg mooi...

We hebben gezien dat er bacterien op Meike's tanden zitten en dat je daarom goed moet poetsen. We hebben de hortus botanicus bekeken, daar vond Meike niet zo veel aan behalve dat ze er een ijsje kreeg. Het mooist van alles waren de robots! Eerst wilde Meike er niet heen, want het was er druk. Daarna konden we naar binnen en leek de robot eerst een beetje spannend. Toen Zora de robot wat vragen ging stellen en daarna ook nog ging dansen, was de spanning eraf. De robot kon zelfs dansen op gangnam style!  Klik hier voor een filmpje! Meike lag iedere keer dubbel als de robot weer ging dansen. Er waren ook andere robots waarmee je kon tekenen en die je kon programmeren. Meike heeft er een uur doorgebracht en wilde eigenlijk niet meer weg. Eigenlijk moest ik Zora maar kopen, maar dat leek een beetje duur te zijn...  

Speelafspraakjes

Meike is anders dan andere kinderen van haar leeftijd. Nu is natuurlijk elk kind anders, maar bij Meike valt anders ook direct op: ze zit in een rolstoel, ze praat niet goed, ze maakt gekke geluiden en bewegingen. In heel veel andere dingen is ze tamelijk gewoon. Ze zeurt om snoep en wil niet naar bed. Spelen doet ze ook graag, met andere kinderen. Dus wil ze graag een speelafspraakje met kinderen in haar klas. Ook heel gewoon om dat te willen. Maar heel anders om te regelen.
Het is niet even een afspraak maken en dan met een ander kind mee naar huis of daar even brengen en halen. En er bellen bij ons geen kinderen aan om te vragen of Meike buiten komt spelen.

Meike's school staat niet bij ons in de buurt. Dus de kinderen die ze kent, komen ook niet uit onze buurt. Ze wonen vaak dorpen verderop. Veel kinderen worden met de taxi gehaald en gebracht. En het is uiteraard niet zo dat je even mee kan rijden met een andere taxi om bij een ander kind te spelen. En dan nog, veel kinderen in Meike's klas hebben naast allerlei mogelijkheden, ook beperkingen. Dus je mag als ouder ook nog een halve verpleegkundige en een halve gedragsdeskundige zijn om een ander kind even op te vangen. En stel dat je het geluk hebt een kind in de buurt te kennen, dan duurt het even voordat Meike thuis is uit school (want school staat niet in de buurt).

Dit jaar ga ik het anders doen: ik start vanaf het begin van het schooljaar met het regelen van speelafspraakjes. Moet lukken om er een paar te plannen, de eerste afspraak staat gepland, Meike heeft er zin in!

Reislustige typjes in de bungalow!

De reislustige typjes gingen van de boerderij naar de bungalow!

Ze vonden het leuk om weer op pad te zijn en ergens anders naar toe te rijden. Ook onze hulptroepen (opa Andries en oma Fenny) hadden zich hier verzameld. Johan en ik zijn zaterdagmiddag een stukje wezen fietsen in Drenthe terwijl opa en oma op de kinderen pasten. We hadden een kinderbungalow geboekt en de dames hebben zich heerlijk vermaakt met het speelgoed (en met opa en oma natuurlijk).





Johan en ik vermaakte ons met een heerlijke lunch met scones en sandwiches.

 Zondag hebben we het park verkend. Meike en Noortje mochten op een pony zitten en vonden dat allebei geweldig. Vooral Meike vond het jammer dat we het toch maar niet aandurfden dat ze pony ging rijden: "Mij ook paardrijden!". En dan doet Noortje ook al snel mee.






Maandag hadden we een rustig dagje - opa en oma waren de hort op en de kinderen hebben lekker gespeeld. Er was ook een mooie binnenzandbak, dat viel ook erg in de smaak! Noortje bakte heerlijke zandpannekoeken.

Dinsdag zijn Johan en ik naar het Drents Museum geweest, ze hadden een bijzondere tentoonstelling van Koreaanse kunst. Interessant om te zien en zonder de dames een stuk rustiger om te bekijken.

Woensdag zijn we met z'n allen naar het veenpark geweest. Een openlucht museum waarvan er wel mooiere zijn in Nederland. De meiden vonden het in ieder geval leuk om in de school te kijken, de kerk vonden ze mooi, het treintje dat er reed en vooral ook het spijkers in een boomstam timmeren.

Donderdag een rustig dagje op het park. Meike en Noortje hebben een mooie clownsmuts gemaakt. Ze vonden het erg leuk en Meike wilde ook graag geschminkt worden. Noortje niet: "Ik wil niet schminken, ik wil geen clowntje zijn".
Vrijdag moesten we de boel al weer inpakken. Onderweg hebben we nog geluncht in Zwolle. Het was prachtig weer (toen wel!) en we zijn bij een doe-park beland waar een geweldige sfeer hing. En er was een waterspeeltuin waar Meike en Noortje heerlijk hebben gespeeld.
Terug van vakantie wilden ze wel weer op pad: ver weg...

Reislustige typjes terug van de boerderij!

De reislustige typjes (zie vorige blog) zijn weer thuis! We zijn terug van bijna twee weken vakantie. Eerst zijn we een midweek gaan glampen bij de boer: een bungalowtent met keuken, koelkast, koud en warm stromend water en eigen wc en douche. Dat was dus een bungalow met een tentdoek. Waar we alleen geen rekening mee hadden gehouden, was dat het er 's nachts nogal afkoelde. Brr... Gelukkig konden we de kachel wel aan doen!

De meiden vonden het erg leuk om op een boerderij te zijn. 's Ochtends om 7 uur heb ik met Noortje de konijnen gevoerd en gekeken bij de koeien. "Ik ben een koe!", riep ze hard! Om vervolgens de koe aan haar hand te laten likken. Bang voor dieren is ze niet. Het allermooiste vonden ze het ophalen van de koeien uit de wei. Elke dag rond half 5 riep de boer: "Wie gaat er mee koeien ophalen?". En dan trokken we Meike en Noortje hun overalletjes aan en hun laarzen en stiefelden we mee naar de koeien. Stiefelen is niet het juiste woord voor hoe Meike liep, want dat was meer trekken aan de caddy van Meike om die door de modder en koeienvlaaien mee te krijgen. Met de rolstoel was het natuurlijk helemaal geen doorkomen aan. Maar leuk dat ze het vonden!
Meike en Noortje mochten ook een keer melken. Meike riep daar al om toen we nog thuis waren: "Koe! Uier! Melk!". Ja, de boer melkt de koeien met een machine. "Nee, zelf melken!" En dat mocht een keertje. Helemaal fantastisch vonden ze dat!

Omdat het niet super goed weer was, hebben we de kinderen meegenomen naar het Drents museum.

Daar was ook een kindermuseum, dat was meer voor wat oudere kinderen maar ze vonden het leuk om op de knopjes te duwen. Er was ook een poppenhuis waar je zelf door kon lopen. Noortje vond dat eng omdat ze allemaal geluiden hoorde (zucht) en Meike vond het wel leuk om alles te bekijken.

We zijn ook nog een regenachtige dag naar Plopsaland geweest. Aan de buitenkant leek dat erg leuk (allemaal maya de bij figuren die ze mooi vonden). Maar Meike wilde nog met geen tien paarden naar binnen en begon te krijsen en gillen. Dat zag Noortje en die zette het ook op een brullen omdat ze dacht dat dat zo hoorde. We hebben de kinderen snel naar het park buiten geloodst, weg van de knipperlichtjes en muziek. Het was voor Meike wat overweldigend en we hadden haar oorkappen niet bij ons. Eenmaal buiten bij de maya de bij speeltuin vond ze het wel weer goed. Noortje zag daarna een K3 autootje dat ze zelf kon besturen. En Meike wilde daar ook in. Verder nog in de brandweerwagens en daarna hebben we ze omgekocht: gezegd dat ze een kadootje kregen als ze mee gingen naar binnen en dan niet gingen huilen. Iedereen hield zich aan de afspraak!

Meike ging met Johan mee in een klimboom en ik met Noortje in de ballenbak. Daarna gingen ze los: vliegende fietsen, kikkers, bootjes, een hoge glijbaan... Meike wilde ook graag in de zweef en daar is ze met Johan in geweest. En de Wicky de Viking achtbaan!
"Meike, het gaat wel heel hard en het is ook donker in de achtbaan. Weet je zeker dat je daar in wilt?"
"Jaa!"
En ze vond dat de allermooiste attractie. Op haar volkomen eigen manier liet ze weten dat ze dat de mooiste attractie vond. Dat blije gezicht van haar was goud waard.
Kleine Noortje die nog niet eens in een draaimolen durft, wil wel in de achtbaan mee! Ze was net lang genoeg om samen met mij erin te mogen. "Ga je nog een keer met me mee in de vliegende fietsen?" "Nee, achtbaan!" Duidelijk. (deze blog wordt vervolgd...)

Reislustige typjes...

Toen ik vandaag van mijn werk thuis kwam, bleek ik jarig te zijn! Ik werd onthaald met lang zal ze leven en een kakofonie van allerhande muziekinstrumentjes. Daarna bleken ook Meike en Noortje jarig en trakteerden ze snoepjes uit de tamboerijn. Daarna ging Noortje met hun rolstoelbus op pad, op vakantie. De hele auto werd volgeladen met spulletjes en zelfs het hobbelpaard werd vakkundig achter in de auto getild door onze sterke Noortje. 

Noortje gooide de deur dicht en deed haar gordel om, net als Meike die overigens eerst per ongeluk op de stoep was achtergebleven. Ze gingen naar de tent toe en laadden alle spullen uit. Ook de baby was mee met mama Meike en papa Noortje. De baby mocht met haar papa tegen de ballon aan schoppen zoals we ook wel eens met Meike hebben gedaan. Onder haar armen vasthouden en hoppa, met de voeten tegen de bal schoppen. 

Noortje legt uit: "De baby kan nog niet lopen. Jij ook niet, he, Meike?" 

"Nee... wel kruipen", zegt Meike terug. Het is niet meer dan een constatering.

Daarna zijn ze klaar met de vakantie. 

Noortje: "Als de vakantie is afgelopen, dan gaan we naar een andere vakantie!" Reislustige typjes...

KinderBeestFeest 2015

Wat hebben we weer genoten van het KinderBeestFeest! Elk jaar op de eerste vrijdag van juni is het Kinderbeestfeest. Een besloten feestje voor chronisch zieke of verstandelijk/lichamelijk beperkte kinderen die met loeiende sirenes naar Artis worden vervoerd. Daar aangekomen kunnen ze niet alleen de dieren bekijken maar ook allerlei hulpdiensten in actie zien - laat dat nou net Meike's favoriete onderdeel zijn.
Dit keer konden we mee vanaf het Spaarne Ziekenhuis - route Flamingo. We reden mee in een brandweer busje.

Bij de brandweerkazerne kregen we nog een rondje van de zaak: ladderwagen, poppetjes, een clown en heel veel mensen die ons uit kwamen zwaaien! Meike heeft op de foto haar oorkappen op tegen de herrie. Eerder is ze wel eens in huilen uitgebarsten vanwege het lawaai. Dit keer ging het goed.

We reden onder politiebegeleiding de snelweg op. Zo wil ik ook wel naar m'n werk rijden: lekker rustig als al het verkeer wordt tegengehouden. Op een gegeven moment leken we in een file terecht te komen. Maar die was speciaal voor ons 'gemaakt': we reden via de afrit om de file heen en konden zo verder! Hulde aan de motoragenten en verkeersregelaars! Onderweg natuurlijk veel zwaaiende en vooral fotograferende/filmende mensen. Meike was echt een VIC!

De dieren in Artis kunnen Meike gestolen worden. Wat ze prachtig vindt zijn alle hulpdiensten er om heen en dingen die je dan kunt doen. We waren nog niet lang binnen of ze zag een politieagent bij andere kinderen met afzetlint een hoofdband maken. Dat wilde ze ook wel!
"Wil je ook nog even de politieauto zien?", vroeg de agent haar en hij tilde haar van de rolstoel op de bestuurdersplaats. En daar hadden we een glunderende Meike! Overigens denkt Meike dat ze auto mag rijden als ze tien is. Tien jaar vindt ze ultiem oud.

Meike mocht ook nog wat roepen door de omroepinstallatie op de auto. "Hal-loo!", riep ze twee keer op haar totaal eigen onnavolgbare manier. En daarna kreeg ze een (lege) bon. "Wil je ook nog mijn kogelwerende vest even aan?" Dat hoef je natuurlijk maar een keer te zeggen. Meike had al vrij snel een pen ontdekt in het vest. En daar mocht ze mee op de hand van de agent krassen én ze wilde de bon invullen en samen hebben we de naam van de agent geschreven. Daarna de pen netjes terug.  Meike had ook ontdekt dat er nog een zak in het vest zat en griste er een notitieblokje uit. "Hee, je hebt het boevenboekje te pakken! Weet je wat, ik haal even de echte boeveninformatie eruit en dan mag jij het boekenboekje meenemen!".  Op het moment dat de agent het vest terug in de auto legt, zegt Meike: "Pen ook!". En ja hoor, die heeft ze ook gekregen! Super bedankt voor deze leuke ervaring!






Daarna nog even vingerafdrukken laten nemen van onze grote boef. Bij de dierenarts kon Meike vier opdrachten doen en als ze die had gedaan, mocht ze een kadootje uitkiezen. De eerste opdracht is goed gelukt: de hond aaien. Meike was ooit doodsbang voor honden maar inmiddels vindt ze ze erg leuk. Ze wil ook graag een hulphond om spullen op te ruimen voor haar. Na het hond aaien even zuurstof en hartslag meten. Dat lukte ook en ik heb daarna de opdracht verdovingspijltje blazen maar even gedaan. Het onderdeel wegen hoe zwaar je bent hebben we omgezet in een schatting. De dierenarts: "Ik denk dat jij 15 of 16 kg weegt". En dat klopt! De dierenarts legde uit dat ze voor verdoving enzo ook het gewicht moeten schatten van dieren en dat Meike ongeveer zo zwaar is als een middelgrote hond.

We zijn nog bij het aquarium geweest. Ook altijd een favoriet onderdeel in de dierentuin. Vooral omdat Meike daar zijwaarts kan lopen om de vissen te bekijken. Zijwaarts lopen doet ze ook met fysio en ze oefent heel ijverig. Ze vindt de vissen erg mooi. Ik denk dat ze het liefst een zeemeermin zou willen zijn. Als je toch al wiebelige benen hebt...

De stoere jongens en meisjes kunnen boeven vangen, maar Meike is meer van het meisjes-meisje soort. Dus haren invlechten is dan leuker! En met mooie paarse strepen en glitters erin is helemaal leuk!

Meike mocht ook nog een corsage in haar haar en kon daarna met twee prinsessen op de foto. En wat hadden ze mooie jurken aan!

De mooiste gadget kreeg ze van de douane: een klein lampje waarmee ze de tanden kon inspecteren van in beslag genomen beesten.





Daarna was het al bijna tijd om naar huis te gaan. Dit keer maar in de rolstoelbus terug zodat Meike wat beter uit kon rusten. Weer rustig op de snelweg en een warm onthaal bij de brandweerkazerne. We zagen ook dat papa met onze eigen bus bij het stoplicht stond te wachten!

En opa was mee om het feest mee te maken en om de foto's te maken (bedankt!). Hier een foto van opa en Meike aan het eind van de avond - Meike was al moe en had geen zin meer om te poseren voor de foto!

ALLE MENSEN VAN HET KINDERBEESTFEEST

SUPER BEDANKT VOOR DEZE DAG!

Noord-Koreaanse opvoeding: fail en OERRR…

Onlangs zagen we een reisprogramma dat als bestemming Noord-Korea had. Interessant om te zien hoe de mensen kennelijk aangeleerd krijgen om te reageren. We hadden het er zo over, tijdens de koffie. We moesten Noortje maar eens vertellen wie haar grote leiders zijn: papa en mama. “Zo Noortje, papa en mama zijn jouw grote leiders he!”. Haar antwoord bestond uit een minzaam knikje en ‘haha’. Noord-Koreaanse opvoeding: fail…

Die middag zijn we naar de Waterleidingduinen gegaan, samen met opa Andries en oma Fenny. Het was heerlijk weer zodat we onze kans maar pakten. Noortje en Meike zijn graag helemaal OERRRR. We zijn er met Noortje al vaker geweest in het kader van de Noord-Koreaanse opvoeding (looptraining). Ze ziet overal toverstokjes en tovert dan de hertjes weg die ze ziet. “Hoo-cus, poo-cus, pilatus pas, ik wou dat het hertje weg was!” en dan loopt ze net zo ver tot de hertjes wegrennen. Ook leuk is het om op boomstronken te klimmen, opa te zoeken die zich heeft verstopt, weglopen en stilzitten, Meike samen met opa voort te trekken, te spelen in de speeltuin en een ijsje te eten.

Meike vond het ook prachtig. We liepen eerst met haar over een niet-voor-rolstoelers-geschikt pad, dat hobbelde aan alle kanten. Meike vindt hobbelen heerlijk dus dat was fantastisch. Daarna kwamen we bij een waterfonteintje aan waar Meike net met haar hand bij kon.  Opa had takken gevonden  en Meike sleepte daarmee in de grond. Later wilde ze graag dat we er pijlen mee trokken en ze ging er mee ‘zagen’ op haar tafelblad. Net als Noortje wilde ze graag de speeltuin in, dus samen met oma in ’t speelhuisje. Het ijsje na afloop was een schatkistje (“ooohhh!”), vond ze heel bijzonder en ze heeft het met schatten (steentjes van het terras) mee naar huis genomen.

Mega Meike en Theken-dag

Opeens was ze daar, Mega Meike! Ze heeft de hele zondag in het Lindenhofje in een mega Mindy pakje rondgesjouwd. Geen wonder dat ze het naar haar zin heeft in het Lindenhofje, ze vindt dit soort verkleedpartijen geweldig! Nog leuker vond ze het om de foto's te zien.

Als Meike een paar dagen in het Lindenhofje is, is het hier rustig. We trekken er wat makkelijker op uit en Noortje hoeft de aandacht minder te delen. Meestal vraagt Noortje een paar keer op zaterdag waar Meike is. Soms denkt ze dat ze op school is. Op zondag vertellen we Noortje dat we Meike weer ophalen en dan wil ze graag mee.

Gisteren was het goed weer en je verbaast je hoe gemakkelijk het is om met één kind op de fiets te stappen. Even naar de spelotheek, naar de bibliotheek, de apotheek (we hadden kennelijk een 'theken'-dag). Daarna heeft Noortje lekker buiten gespeeld, we hoeven ons dan geen zorgen te maken dat ze omkukelt, dat ze ergens niet bij kan, dat iets überhaupt niet lukt, dat ze iets wel probeert wat helemaal niet kan (probeer maar eens te steppen terwijl je in je eigen loopkar zit...).
Vandaag zijn we ook aan onze beweging toegekomen, lekker 25 km fietsen met Noortje achterop. Daarna nog door het bos gewandeld met Noortje want die had nog niet bewogen op de fiets. We zijn haar aan het trainen in wandelen. We lopen iedere keer hetzelfde korte rondje en hebben dat nu 3x samen met Noortje gedaan. De eerste keer liep ze langzaam, wilde ze niet altijd meelopen maar nu loopt ze zonder al te veel treuzelen door. Oh ja, nog een verschil met haar gehandicapte zus: ze vindt allerlei materiaal in het bos waar ze iets mee doet. Nu had ze een stokje gevonden en dat was haar toverstokje. Ze liep luid roepend door het bos: "hokus pokus pilatus pas, ik wou dat de heks/het hert/de stok/het bankje/de mier weg was!". Na het bos kwamen we via onze alternatieve route langs een pompstation dat als museum was ingericht. Noortje vond het daar ook leuk, niet in de laatste plaats omdat ze een paaseitje kreeg. Na een picknick op een bankje zijn we verder met de fiets gegaan. Bij de manege in de buurt zag ze kinderen rijden op een pony. Dat leek haar ook wel wat. Maar eenmaal op de pony wilde ze zich niet vasthouden en er snel weer vanaf. Direct daarna riep ze uit dat ze op een grote pony wilde (ja ja...). Het luchtkussen was toch leuker voor haar...

Een paasweekend in Drenthe

We hebben spontaan met Meike en Noortje het paasweekend in Drenthe doorgebracht. In een kinderbungalow - van alle gemakken voorzien (lees: trampoline, zandbak, sjoelbak, grote blokken...). Ze hebben enorm genoten en wilden eigenlijk nog niet weg uit het vakantiehuisje!

Zaterdag hebben we vooral op het park doorgebracht. We hebben gezwommen en hoewel de kinderen dat fantastisch vinden, vind ik het nogal een onderneming. Dat bleef dus bij 1x dat weekend... Meike is dol op schminken en was dit keer tot Hello Kitty getransformeerd. Noortje hoeft dat niet en voor Noortje hoeft iemand verkleed als beer ook niet. "Beer is weer in z'n huisje he", informeert ze voor de zekerheid. 

De kinderen vonden het ook geweldig om te sjoelen! Meike doet dan ook echt haar best en wil vooral niet geholpen worden. Ook niet door kleine zus die alle schijven in de hokjes wil doen.

Zondag was het eerste paasdag en hebben we gezellig ontbeten met paasstol en een eitje en daarna mochten Meike en Noortje paaseieren zoeken in de tuin. Vonden ze natuurlijk fantastisch! We zijn daarna naar Orvelte geweest omdat ze lammetjesdag hadden. Meike en Noortje hebben schapen en lammetjes gezien en nog een ei van vilt gemaakt.  We boften enorm met het mooie zonnige weer en hebben voor het eerst buiten geluncht! Na de lunch zijn we naar Zoo Bizar geweest, een minidierentuin met heel gekke dieren die je ook nog eens kan aaien! Meike heeft een gordeldier van dichtbij gezien maar die wilde ze niet aaien. Noortje ook niet maar die wilde er later wel eentje als huisdier. De tenreks (google dat zelf maar even) heeft Meike wel geaaid en een goudhamster. 

Maandag zijn we naar het openluchtmuseum Ellert en Brammert geweest. Johan en ik zijn dol op openluchtmuseau. Dit was niet heel groot maar prima te doen en ook rolstoeltoegankelijk. We hebben ook de vragen uit de puzzelroute gedaan, eigenlijk best leuk om even de aandacht van Meike te trekken. Waar sliepen mensen vroeger in? Hoe zag een wc er vroeger uit (hilarisch vond Meike een gat in een soort kist of buiten) en waar schreven ze vroeger mee. Meike wist niet helemaal zeker of ze vroeger ook iPads hadden op school maar zag geen digibord. 's Middags ging een juf nog in het oude schooltje voorlezen en mochten de kinderen in de ouderwetse bankjes zitten. Ook Noortje bleef keurig netjes zitten! De juf vertelde een spannend verhaal over de reuzen Ellert en Brammert die op de Drentse heide woonden. 

's Middags wilden de kinderen eigenlijk niet terug naar ons huis, ze wilden vooral in het vakantiehuis blijven!

En tot slot nog wat foto's van Noortje, altijd lekker ondernemend!